Samengesteld door Krist Gruijthuijsen
Deelnemende kunstenaars Alan Abel, Andy Kaufman, John Fare, Chris Burden, Ray Johnson, Bas Jan Ader, Jiri Kovanda, Bik Van der Pol, Andy Warhol, JT LeRoy
Ze zeiden dat elke kunstenaar die 5 euro betaalde, iets mocht tentoonstellen. Richard Mutt kwam met een fontein aanzetten. Dit object verdween zonder overleg en werd nooit tentoongesteld. Waarom mocht meneer Mutt zijn fontein niet tentoonstellen? Sommigen voerden aan dat het immoreel en vulgair was. Anderen dat het plagiaat was, een eenvoudig stuk sanitair. In 1920 haalde een vrouw, die zichzelf Rose Sélavy noemde, de jaarboeken van de kunstwereld. In 1921 voegt ze een extra 'r' aan haar naam toe als ze haar handtekening zet op L'Oeil cacodylate, een schilderij van Francis Picabia.
Het ontwijken van de identiteit kan worden gezien als een kans om afstand te creëren tussen zichzelf en de persoonlijke leefomgeving en om vragen te stellen bij de positie waarin deze persoon verkeert. Deze positie kan uit zowel een sociaal als politiek perspectief worden bekeken. Net zoals bij Duchamp, bieden alter ego's een goede gelegenheid om met je eigen identiteit te spelen. Gevoed door weerstand en radicalisme, ontwikkelen zij een bepaalde vrijheid om situaties uit te lokken die normaalgesproken moeilijker te bewerkstelligen zijn. Eenmaal bekend, sterft deze 'valse' identiteit en wordt deze vervangen door vormen van mythologie zoals verhalen en legendes. De waarheid is niet meer relevant. De mythe creëert een dialoog aan nieuwe kansen waarbij het onsterfelijke bestaan van een identiteit, zoals het alter ego, veel sterker is dan de identiteit die wij als werkelijk beschouwen. Uit een context verdwijnen, is een erg romantisch gebaar om iets te weigeren, dat uiteindelijk door de massa zal worden omhelsd. De mystificatie brengt een idee van nostalgie met zich mee en kan worden gezien als een soort masturbatie van je eigen aanwezigheid, of beter, je afwezigheid. De aantrekkingskracht van een postmortaal bestaan is een ultieme vorm van romantiek. Is er een echt verschil tussen het falen van de fictionele identiteit en de dood van de niet-fictionele?
In More stories on Absence wordt dit perspectief onderzocht betreft de verschillende vormen van dood van de persona. Hieraan gerelateerde onderzoeken zullen worden weergegeven als vormen van mystificatie en mythologie in de context van de huidige leefomgeving in verhouding tot de historische aspecten. Werken en gevallen zoals die van Alan Abel, Andy Kaufman, John Fare, Chris Burden, Ray Johnson, Bas Jan Ader, Jirí Kovanda en JT LeRoy worden besproken als vormen van verdwijning met betrekking tot mortale en postmortale theorieën.
Bijdragen in de publicatie door Mario Garcia Torres, Raimundas Malasauskas en Bill Wilson.
Op 2 locaties
Tentoonstelling: Wolstraat 29, 2000 Antwerpen
Film screenings: Mexicostraat, Kattendijkdok Kaai 20A, 2030 Antwerpen
Abel raises Cain, (2005, 82') documentary by Jenny Abel and Jeff Hocket
Rare Clips, A selection of rare footage from and with Andy Kaufman.
I’m from Hollywood, (1989, 60') documentary by Lynne Margulies and Joe Orr.
The heart is deceitful above all things, (2004, 97') drama by Asia Argento, based on short stories by J.T. LeRoy
Locatie Extra City - Wolstraat, Wolstraat 29 - 2000 Antwerpen
20:00
18:30