Extra Academy is een spontane alliantie tussen Extra City, de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten en Sint-Lucas Antwerpen.

De spreker op 6 mei is Robin Vanbesien.

Met zijn recente tentoonstelling ‘Gravidade’ als vertrekpunt, zal Robin Vanbesien spreken over praktijk en methodologie: hoe een tentoonstelling en de werken die de tentoonstelling vormgeven, een medium kan zijn voor het ensceneren van gedachten.

Over ‘Gravidade, Lumiar Cité’ (Lissabon, 2015):

“Omdat hij alleen is, vertelt een zeeman zichzelf steeds wie hij is”, schrijft Kathy Acker in haar kortverhaal ‘Lust’ (1988), verwijzend naar Jean Genet’s ‘Querelle de Brest’ (1947), een roman over een jonge zeeman en de uitwisseling van een moord voor een grensoverschrijdende seksuele daad. Een zeeman is nergens thuis en altijd alleen, wat hem de kans geeft om impulsief en in een waan te ageren. Geïnspireerd door de zeeman van Acker en Genet, ontwikkelt Robin Vanbesien een metonymische stijlfiguur voor een onbenoemd verlangen dat de rode draad vormt doorheen geschilderde partiële objecten en vele poëtische beelden, opgeroepen door woorden. Personages, genders en lichamen verschijnen aan zee voor de mogelijkheden van een onbeslisbaar erotische (homo-erotische of gewoon auto-erotische) fantasie. De relaties lijken ontkoppeld als gevolg van het verlangen naar een leeg zelf. Alles lijkt samen te hangen met de aantrekkingskracht die passieve werkwoordsvormen, statische bewegingen en geënsceneerde composities opwekt. Het geschilderde en gefilmde landschap doet dienst als medium voor het omschrijven van de figuren. Het reflecteert de notie van een omkaderende blik, teruggekeerd van zijn object in een weerspiegelende dialoog. Ondanks dat ze elkaars plastisch-picturale eenheid omvatten, zijn de auteur en zijn held, de figuur en de toeschouwer, samengevoegd in werelden die gescheiden zijn van elkaar.

‘Gravidade’ is genoemd naar de gelijknamige film, die zich in het midden van de tentoonstellingsruimte bevindt, als middelpunt van de circulaire opstelling van zeven schilderijen. De schilderijen verdelen het landschap in een figuur door een aantal deellichamen te creëren als partiële objecten, los van de figuur en zijn denkbeeldige omgeving (scrotum, penis, handen, tongen, vis enzovoort). De expressieve picturale kwaliteit van het ensceneren van de figuren door een poëtische quasi-dialoog, maakt van de film een ander soort schilderij waartoe de overige beelden in de ruimte worden aangetrokken. Zo geeft de film de illusie dat het een gebrek aan totaliteit bij elk individueel beeld herstelt.

Robin Vanbesien woont en werkt in Brussel. Hij studeerde Geschiedenis aan de Universiteit van Gent en Beeldende Kunst aan de Gerrit Rietveld Academie (Amsterdam) en in de Ateliers (Amsterdam). Recente solotentoonstellingen zijn Gravidade, Lumiar Cité (Lissabon, 2015); stray fire / ships to sink like this, Rupert (Vilnius, 2014); F. Hodler (met Willem Oorebeek), Pinacoteca (Wenen, 2014); what must one know, ESAD (Valence, 2014); lighting the throat = lighting the throat, Objectif Exhibitions (Antwerpen, 2014); duty-bound away from the keyboard of the screen of my face, WIELS Project Room (Brussel, 2014). Hij resideerde onder andere in het Maumaus Residency Programme (Lisbon, 2014/15), Capacete (Rio de Janeiro, 2014), Rupert (Vilnius, 2014) en het Wiels Residency Programme (Brussel, 2013).

Taal Engels