Extra Academy is een spontane alliantie tussen Extra City, de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten en Sint-Lucas Antwerpen.

De sprekers op 5 april zijn Yona Friedman, Nico Dockx, Maurizio Bortolotti en Ergin Cavusoglu.

#1a

Vertoning van een film door Yona Friedman, ‘Overview + Subtitles’ gevolgd door een conversatie tussen Nico Dockx en Maurizio Bortolotti.

#1b

Erwin Cavusoglu introduceert en toont zijn film ‘Backbench’, in opdracht van Manifesta 8.

Biografieën:

Yona Friedman (geb. 1923, Hongarije) is een Franse architect van Hongaarse afkomst. Hij studeerde architectuur aan de Technische Universiteit van Boedapest, maar verliet Hongarije in 1945 en vervolledigde zijn opleiding in 1948 aan het Technion in Haifa, Israël. In 1956 startte hij aan het CIAM X in Dubrovnik, wat zijn vermoeden bevestigde dat de vereisten die voortkomen uit technologische vooruitgang en demografische groei te groot zijn voor de traditionele sociale, stedelijke en architecturale waarden en structuren.

In 1957 vestigde hij zich in Parijs en richtte hij de Groupe d’Etude d’Architecture Mobile (GEAM) op samen met Paul Lamont, Frei Otto, Eckard Schultze-Fielitz, Werner Runhau en D.G. Emmerich. Het manifest van de groep was Friedmans ‘L’Architecture mobile’ (1958), waarin hij het idee van een statische stad verwerpt. Friedmans ambitie was ‘de inwoners helpen om meester te worden van hun eigen ontwerp’ - de ondertitel van het manifest. Toepassingen van zijn participatieve concepten werden gebruikt in een project voor het CDC hoofdkwartier in Ivry-sur-Seine (1976) en het Lyceum David d’Angers (1978-80). Zijn tentoonstelling ‘Une Utopie realisée’ in 1975 trok een recordaantal bezoekers aan in het Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris. In 1981 begon hij samen met Eda Schaur te werken aan een museum waar techniek en methoden voor zelfvoorziening gedemonstreerd zouden worden aan kansarme mensen, wat resulteerde in het Museum of Basic Technology in Madras, Indië.

Nico Dockx (geb. 1974, België) leeft en werkt in Antwerpen. Hij werkt vanuit een fundamentele interesse voor archieven en structurele processen zoals data, herinnering, informatie, distributie en management. Zijn installaties, publicaties, geluidswerken, teksten en video's, die vaak het resultaat zijn van een samenwerking met andere artiesten, onderzoeken de relatie tussen perceptie en herinnering, waarbij meerdere interpretaties mogelijk zijn. Nico Docx won een studiebeurs van DAAD in 2005 en stelde zijn werk tentoon in ‘Utopia Station’ (50ste Biennale, Venetië/Haus der Kunst, München), ‘Monopolis’ (Witte de with, Rotterdam), ‘Through Time & Today’ (Musée des Beaux Arts de Nantes), ‘daybyday & another day’ (le centre d’art de l’le de Vassivière) en ‘CRYPTICCRYSTALCLOUD’ (CCA, Kitakyushu).

Maurizio Bortolotti (geb. 1961, Italië) is een kunstcriticus en curator. Hij is professor en lid van het wetenschappelijk bestuur van het Departement voor Visuele Kunsten en Curatoriële Studies van de NABA in Milaan, en draagt op regelmatige basis bij aan het internationale kunst- en architectuurtijdschrift Domus. Recente tentoonstellingen die door Bortolotti gecureerd werden zijn onder andere: ‘Modelmania’, met Olafur Eliasson, Kjetil Thorsen, Yona Friedman (Venetië, 2005) en 'Yona Friedman: A Project for Mart' (MART, Rovereto, 2006). Hij heeft al op talrijke plaatsten lezingen gegeven, onder andere: de Domus Academie in Milaan, Goldsmiths College in Londen en de Shangai Art Biennale in Shangai. Zijn werk focust voornamelijk op de contextualisering van kunst en architectuur in de stedelijke ruimte en hun relaties.

Ergin Cavusoglu (geb. 1968, Bulgarije) maakt deel uit van de Turkse minderheid in Bulgarije. Hij studeerde Schone Kunsten in de National School of Fine Arts ‘Iliya Petrov’ in Sofia in de vroege jaren ’80 en daaropvolgend behaalde hij een BA in muurschilderkunst aan de Universiteit van Marmara, Istanbul en een MA aan Goldsmiths, Londen, waar hij sindsdien leeft en werkt. In 2003 representeerde hij Turkije in de 50ste Biënnale van Venetië en nam hij deel aan de 8ste Biënnale van Istanbul. Cavusoglu is gekend om zijn lyrische en verontrustende video-installaties, zowel mono- als multiscreen, die onze opvatting van onze omgeving opnieuw kaderen en die vragen stellen over onze hedendaagse productie van ruimte in een geglobaliseerde maatschappij gekenmerkt door mobiliteit. Door een ritme van verlichting en beweging te vangen, via het gebruik van licht om een ruimte te definiëren en duisternis om het onbekende te evoceren, zowel individueel door de montage als collectief door het naast elkaar plaatsen van projectieschermen, herstructureren zijn werken ons ruimte- en realiteitsgevoel.

Taal Engels